مسجدسلیمان شهریادها

            

                                 بسم الله الرحمان الرحیم‌،

عرض سلام و ادب ،خدمت همه ی میهمانان عزیز و با كسب اجازه از اساتید گرامی
این جلسه كه مرا بعد از سی و چند سال دوباره به سالن این سینما كشاند گذشته ای دور را به یادم آورد كه برای تماشای فیلم‌ آفتاب سرخ با شركت چار برانسون چند روز در صف شلوغ تهیه بلیت ماندم ولی موفق نشدم و هربار كه به نزدیك گیشه می رسیدم بلیت تمام می شد و عاقبت آن فیلم را ندیدم! و حكایت دیروز سینما دیانا و امروز سینما هلال حكایت همین شهر است كه از صف مشتاقان خبری نیست، می گویند پادشاهی را دوشاهین هدیه دادند یكی از آنها پرواز نمی كرد و بر شاخه در ختی نشسته بود ، پادشاه نگران شد و برای به پرواز در آوردن شاهین دستور فراخوان داد ،پس از چند روز شاهین را در حال پرواز دید،باخوشحالی فردی كه موفق به این كارشده بود را نزد خود فراخواند و مردی ساده با ترس نزد پادشاه آمد و  از وی چگونگی به پرواز درآوردن شاهین را پرسید‌. مرد گفت:كارسختی نكردم فقط شاخه ای را كه شاهین روی آن نشسته بود را بریدم و شاهین وقتی احساس سقوط كرد ،فهمید كه برای پرواز دارای بال است و میتواند پرواز كند.حكایت پرواز شاهین روایت ما در مسجدسلیمان است كه باید راه پرواز را بیاموزیم و بیاموزانیم و شاخه هایی كه شاهین را به نشستن عادت داده اند را ببُریم.
ما مشکل تفکر داریم و تغییر تفکر ازحال به سوی توسعه یافتگی ضرورت ماست .جناب پروفسوركرمزاده، استاد نبی پور ، جناب داوودی ، خانم سهرابی و دیگر عزیزانی که بیاناتی داشتند  ، كلامشان برای آموزش مسائلی بود كه وجود دارند و نگاهشان در ارتباط استاد و شاگردی است و برای یاد گیری مخاطبان و مستمعان پشت تریبون استادی قرار می گیرند اما وقتی میخواهیم صحبت کنیم باید ببینیم مخاطبان ما مانند شاگردان و دانشجویان می خواهند فراگیری بکنند و مدرکی را کسب کنند برای خدمت به جامعه یا نه ؟؟

ابتدا باید این ابهام رادر رفتار شهروندی بر طرف كنیم و برای رفع آن یعنی تغییرتفكر موجود گامهای اساسی برداریم ، ما همیشه و هر گاه نام مسجدسلیمان به میان می آید به نفتمان مینازیم ، و جهت اصلی گفتار به نفت و جایگاه مسجدسلیمان در گذشته توجه دارد و از اولین های مسجدسلیمان می گوییم که امروز آخرین ها هم نیستیم و لازم است شرایط امروز را مرور كنیم.
ما به بحث هویت شهری و فرهنگ شهری نپرداختیم و از گذشته پربار اثری برای ارائه باقی نگذاشته ایم تا موجب افتخار شود.خیلی از سرمایه هایی که به مسجدسلیمان تعلق دارند به دلیل نوع نگاه و تفكر موجود ناشناخته مانده اند مثلا"همشهری ارزشمند دكتربهروز براتی پزشك متخصص و عضو هیئت مدیره سازمان تامین اجتماعی كشور كه طلبه حوزه علمیه مسجدسلیمان نیز بوده اند هیچگاه برای برنامه ای از وی استفاده نشده است و از این ظرفیتها غافل هستیم ، ما دوباره به بحث های گذشته می پردازیم و دوباره ممكن است فردایی بیاید که پتروشیمی افت کند و شود همین مسجدسلیمان كه امروز هست  و همین هفتگل و همین لالی و همین اندیكا ، لذا توسعه منوط به تفکر توسعه ای است .
من از دو منظر و وجه به موضوع می پردازم كه باید بصورت تفكیكی و حرفه ای به آنها پرداخت و در جهت تغییر  عمل نمود شاید بتوان به جایی رسید
یک بحث داریم ، توجه به اصالت و ابهت قومی و عظمت ،تاریخ ،جایگاه و نقش تاریخی قوم كه مربوط به جغرافیایی فراتر از مسجدسلیمان است و همبستگی ملی را فراهم می آورد و نمی توان از دیگران انتظار داشت در این جغرافیا وارد شوند و تلاش كنند و همراه شما باشند !
بحث دیگر، بحث شهر مسجدسلیمان است با رخدادهایی كه داشته و نامهایی كه در آن متولد شده اند و با آن خوگرفته اند ، شهری که می گویند نماد همزیستی مسالمت آمیز بوده است و همه اقوام را به زیبایی در كنارهم قرار داده بود . امروزه ورزش هم حرفه ای شده است و برای قهرمانی،بازیكنی را باقیمت گزاف از دورترین كشور خریداری می كنند و در آرایش اصلی تیم  قرار می دهند تا قهرمان شوند و به رنگ و نژاد و قوم و دین آنها كاری ندارند زیرا به قهرمانی خویش می اندیشند ولی ما چطور!؟
  وقتی بحث مسجدسلیمان مطرح می شود بایدهمه ی عناصر،امكانات موجود و عناوینی که می تواند به آبادانی شهر کمک کند فراخوان شوند و نام مسجدسلیمان محور قرار گیرد ، همه ی کسانی که دل در گرو مسجدسلیمان  دارند باید دعوت شوند . نمی توانیم بیاییم و برای توسعه به خرد جمعی نپردازیم این آفتی که امروز دامان کلان شهر اهواز ، مرکز خوزستان را گرفته است همین را به درون بدنه ی شهری خود تزریق کنیم .
اگر بحث توسعه و عمران و آبادانی در شهر مسجدسلیمان مد نظر است ، بایستی جایگاه قومی را در جای دیگر پرداخت و جستجوكرد و تمامی عناصری که می توانند این مساله رامحقق كنند ، دعوت کنیم و از ظرفیت آنها برای توسعه مسجدسلیمان استفاده کنیم .
درسال 1301در مسجدسلیمان بازاری وجود داشت که روزی آن را بازار قدیم مسجدسلیمان می نامیدند و درآن ۴۷ دهنه مغازه وجود داشت و انواع صنایع دستی را تولید می کردند ، اولین کارگاه چوقا بافی و نمد مالی ها و موج بافی در اینجا بوده است ، اکنون این بازار در مركزشهر قرار دارد و به بازار آهن فروشان تبدیل شده است كه می توان از این نظر شهر مسجدسلیمان را اولین و یگانه شهری دانست كه بازار آهن فروشان آن در مركز شهر قرارگرفته است! ، هیچ اثری از قدیم در آن بازار باقی نمانده است ، تردد از درون بازار سخت و دشواراست ، زیبایی بصری زیرصفر است و از لحاظ منظره ی شهری نمایی وجود ندارد و نامهای هنرمندان به فراموشی رفته است  .
  اینجانب بارها با اداره کل میراث فرهنگی استان جهت ثبت بازار در زمره آثار ملی ارتباط داشته ام ، زمانی مکتوبی نوشتم و خدمت مدیركل محترمش دادم و پیشنهادی هم به دوست عزیز هنرمند مسجدسلیمانی جناب باقرفر دادم که این بازار را بازسازی کنید و به  گردشگری دهید ولی باید بدانیم یك دست صدایی ندارد .اگر بازار (بازار قدیم) را بازسازی کنیم برای توسعه ی گردشگری ضمن اینكه منظره شهری را جلوه ای زیبا می بخشد و تصویرپایداری و تحكیم هویت ملی و دینی  مسجدسلیمان را در گذراز سنت به مدرنیسم مجسم می سازد و به نمایش می گذارد من قول میدهم ۵۰۰ شغل مستقیم نیزایجاد میکند .
  و می تواندسرمایه ای باشد كه بزرگی و عظمت و زیباپسندی ساکنان این شهر را به رخ مسافرانی بکشد که برای سیاحت می آیند وهمان چیزی را که می بینید عظمت ، شکوه ، هنرمندی ،خلاقیت و شجاعت یک قوم است و اندیشه خلاق مسجدسلیمان با حضور گردشگر منتشر می گردد و نسل جوان به پیشینه تاریخی اش افتخار كند. با برآوردی که داشتم گمان نمی رود برای ساختن این بازار ،بیشتر از ۴ میلیارد اعتبار نیاز داشته باشد و به فاینانس هم نیازی ندارد كه امكان عدم تأمین آن روند را متوقف سازد! به یقین دایر كردن كارگاهها بازده اقتصادی مثبتی خواهند داشت ، باید ظرفیت هایمان را بشناسیم و بیاییم برای توسعه ، نگاهمان را تغییر دهیم . نخبگان این رسالت را دارند که بیایند و در تغییر نگاه ها کار کنند تا تفكر توسعه نیابد ،توسعه محقق نمی شود . برایتان عزت و سربلندی خواهانم

السلام علیكم و رحمة الله و بركاته